میوه درخت خرمای مجول بوشهر یکی از فراوان ترین میوه های جهان است.
صدها گونه با بافت، رنگ و طعم متفاوت برای ارزش گذاری و پذیرش در عملیات فرآوری مواد غذایی در دسترس هستند.
چنین استفاده ای باید بر اساس ویژگی های ارزشمند میوه باشد. عمدتاً سرشار از فیبر غذایی و آنتی اکسیدان های فنلی است.
این مقاله مروری با پرداختن به شیمی و فرآوری پالپ و دانه‌های میوه خرما با تاکید ویژه بر فیبر غذایی و آنتی اکسیدان‌ها که به ویژگی‌های مهم پردازش و استفاده میوه مرتبط است، این بررسی‌های موجود را تکمیل می‌کند.
میوه خرما حاوی 6.5 تا 11.5 درصد کل فیبرهای غذایی است و سرشار از آنتی اکسیدان های فنولیک به ویژه رنگدانه های تانن تغلیظ شده است.
الیگومرهای اپی کاتچین دانه خرما حاوی حدود 15 درصد فیبر است که مشخصه آن سطح بالایی از فیبرهای مانان نامحلول در آب است.
میوه های خرما به طور گسترده در بازار جهانی، عمدتاً در مرحله تامر بالغ، در دسترس هستند، اما هنوز جای بهبود وجود دارد.
پیشنهاد شده است که میوه‌ها و دانه‌های خرما را می‌توان در برخی از برنامه‌های غذایی با استفاده از سطوح بالای فیبر و آنتی‌اکسیدان‌ها مورد استفاده قرار داد.
گنجاندن میوه‌ها و دانه‌های خرما به عنوان مواد غذایی با هدف ترویج حضور خرما در سبد خرید مصرف‌کنندگان مدرن همچنان در حال رشد است.
در حال حاضر حدود 100 میلیون درخت خرما در سطح جهان کشت می شود که 90 درصد از آنها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا رشد می کنند.
تولید جهانی سالانه خرما در سال 2008 بالغ بر 5/7 میلیون تن بوده است.
در اراضی مورد استفاده برای کشت خرما نه تنها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا، بلکه در کشورهای دیگر مانند استرالیا نیز گسترش زیادی وجود دارد.
میوه خرما در سه مرحله مختلف بلوغ مصرف می شود، خلال یا بصر بالغ اما نارس، رطب رسیده و تمر بالغ.
به دلیل تولید مازاد خرما، انواع نرم و نیمه خشک معمولاً پس از خشک شدن نسبی تا رطوبت کمتر از 25 درصد نگهداری می شوند که ماندگاری قابل قبولی از خود نشان داده است.
تولید بیش از حد خرما با فرآوری محدود منجر به خسارات هنگفتی به خصوص برای میوه های کم عیار می شود.
